Rozdział 24- No proszę Cię, poznajmy się bliżej.

-I co, i co?- dopytywał się Matt gdy wróciłam ze spotkania z Sophie.
-No ok- odparłam.
-Ale Ty jesteś wylewna. Coś więcej może?
-No wiesz dziwnie się w sumie czułam. Tak jakbym miała taką presję, że muszę jej wybaczyć. I ciężko mi było, bo nie potrafiłam ale zdawałam sobie sprawę, że ona jest chora i niedługo może umrzeć. Dobrze, że tam poszłam, przecież Jej też jest ciężko. Wybaczyłam.
-Cieszę się Shell. Masz przynajmniej pewność, że nie będziesz żałować niczego do końca życia.
-W sumie cieszę się, że ją poznałam. Szkoda tylko, że tak późno.

***

Wracając  z pracy do domu już na całym osiedlu słychać było rozwrzeszczoną Lillian.
-Czy Ty rozumiesz jak się do Ciebie mówi? Przeliterować?
-Lils no nie bądź taka.

Nagle dojrzałam Goetzego. Tak to było on. Lillian kłóciła się z Mario.
-Jaka?
-No proszę Cię. Poznajmy się bliżej.
-Już ja znam to bliżej. Idź stąd zboczeńcu, bo pożałujesz.
-Przekręcasz moje słowa.
-Cześć Wam- stwierdziłam.

Bez odzewu. Kłócili się dalej. Jakże oni na siebie działają.
-Może buzi na zgodę i się rozchodzimy?- zaproponowałam
-Jakie buzi?- nagle Lils zauważyła mnie. -O Shell idziemy do domu.
Poszłyśmy wgłąb  mieszkania zostawiając biednego Mario. Szepnęłam tylko do Niego, że ma się nie poddawać na co szeroko się uśmiechnął.

***

-Rany Boskie co za debil!- krzyczała Lils.
-Chyba się zakochał- stwierdziłam
-We mnie?
-Nie w indyjskiej księżniczce.
-Przestań sobie żartować. Nie mogę nawet na niego patrzeć.
-To zamknij oczy.
-I mam Go pocałować?- aż zachłysłam się wodą.
-Słucham?Co właśnie powiedziałaś?
-No pytam się czy mam Go pocałować
-Lils on Cie kręci. Nie kazałam Ci Go całować. Sama o tym pomyślałaś!
-Wcale mnie nie kręci.
-Wpadłaś i to po uszy.
-Wiesz co? Weź zimny prysznic! Bo chyba na głowę upadłaś.
-Idę na górę, zmęczona jestem- stwierdziłam.
Ledwo poszłam do pokoju i wzięłam książkę do ręki usłyszałam nawoływanie:
-Shelly, chodź tu....
Ani jednej chwili spokoju- pomyślałam.
Zeszłam na dół w za dużej bluzie i z włosami w nieładzie.
-Ktoś na Ciebie czeka- oznajmiła Lils po czym poszła do swojego pokoju.
-Marco co tu robisz?
-Mógłbym zapytać o to samo.
-Chodź porozmawiamy. Napijesz się czegoś?
-Nie, dziękuję. Dlaczego tu mieszkasz?
-Sprzedaję swoje lokum. Nie mogę tam przebywać. Rozumiesz mnie?- zapytałam
-Tak ale dlaczego nic mi nie powiedziałaś? Miałaś przyjść do mnie jakby coś się działo.
-Marco, nic się nie stało. Jutro idę oglądać dwa mieszkania. Naprawdę jest ok.
-Pójdę z Tobą.
-Ale nie chcę zabierać Ci czasu, pewnie jutro masz trening.
-Koniec dyskusji. Pójdę z Tobą, rozejrzymy się razem.
-No dobrze, skoro nalegasz.
-To jesteśmy umówieni, pójdę już.
-Reus?- wstałam z krzesła podchodząc bliżej.
-Tak?
-Dziękuje, po raz kolejny zresztą.
-Nie ma za co Shell.- poczułam usta blondyna na swoich wargach.
-Nie powinniśmy- ocknęłam się po chwili.

Marco odszedł ale ja nie byłam w stanie o Nim zapomnieć. Dlaczego jak zawsze Go widzę to o mało co serce nie chce mi wyskoczyć z klatki piersiowej?

*************************************************************
Kolejny jest!
Nie podoba mi się, praktycznie same dialogi mi wyszły, ech -.-
Mam nadzieję, ze nie jest aż taki zły.
Co ja dziś za szok przeżyłam to nie pytajcie:)
Jadę sobie autobusem a tu uwaga: Przemek Tytoń...nie no żartuję :D
Ale był tak podobny jak dwie krople wody, aż usiadłam tuż za kierowcą :D
Buziaki,
Monika ♥