Rozdział 18- Miałeś tu nie przychodzic...

Reus nie posłuchał moich zaleceń i lada moment był u mnie.
-Michelle? O co chodzi?
-Marco. Miałeś tu nie przychodzić.
-Możesz mi wytłumaczyć o co w tym wszystkim chodzi?
-Błagam Cię, masz narzeczoną. Zaręczyliście się niedawno. Naprawdę to nie...
-Co zrobiliśmy?!- zapytał Marco robiąc wielkie oczy ze zdziwienia.

-Wtedy, gdy do Was przyszłam Suzy powiedziała, że oświadczyłeś Jej się. Rozumiem to, naprawdę.
-Shelly, to nieprawda. Nic takiego nie zrobiłem. Przepraszam Cię. Muszę to wyjaśnic.- stwierdził Reus wybiegając z pokoju.

***

Po niespełna 50 minutach rozległo się pukanie do moich drzwi.
-Suzy?! Co tu robisz?- zapytałam.
-Nie wstyd Ci?! Jesteś w ciąży, masz chłopaka i zarywasz do Reusa?!
-Chwila! Skąd wiesz, że jestem w ciąży?- zapytałam zdziwiona
-Myślisz, że jestem głupia i nic nie widzę? Trzymaj się od Niego z daleka, bo pożałujesz.
-Oszalałaś?! Na mózg Ci się rzuciło! Do nikogo nie zarywam i to Tobie powinno byc wstyd. Okłamałaś mnie! Marco wcale Ci się nie oświadczył.
-Posłuchaj uważnie...-zaczęła Suzy łapiąc mnie za nadgarstek.
-Puszczaj mnie. Nie jestem Twoją laleczką.
Suzy ani się śniło, zeby mnie puscic więc mocno szarpnęłam się aby oswobodzić z uścisku i wtedy poczułam jak spadam ze schodów. Suzy nic więcej nie uczyniła tylko zadzwoniła po pogotowie i uciekła.
Pamiętałam wszystko, bo mimo że upadłam, wszystko mnie bolało i nie mogłam się podniesc to nie straciłam przytomności.
Byłam przerażona, nie wiedziałam co się dzieje i umierałam ze strachu kiedy myślałam o dziecku.
Na szczęście nie musiałam długo czekac aż zjawo się pogotowie. Zabrali mnie do szpitala, gdzie oczekiwałam na lekarza. Zdążyli już poinformowac wszystkich, więc w szpitalu byli moi przyjaciele. Nie liczyło się dla mnie nic w tym momencie. Nie zważałam na to, że w pobliżu stoi Reus, który bacznie mi się przygląda. Postanowiłam zapytać lekarza:
-Co z dzieckiem?
-Przykro mi- odparł lekarz.
Wpadłam w histeryczną rozpacz, po czym Marco korzystając z okazji, że Goetze'go nie było w pobliżu podszedł i zapytał:
-Dzieckiem? Jakim dzieckiem?Shelly? Czy...?
-Nie spałam z Mario jeśli o to Ci chodzi. W ogóle on nie był moim chłopakiem, rozumiesz? To był jego pomysł. Nie chciałam tego.
-Zaraz, zaraz. Przez cały czas mnie okłamywaliście?
-Czy naprawdę w tym momencie jest to takie ważne?Straciłam dziecko!- rozpłakałam się na nowo.

-Ciii. Nie płacz już.- przytulił mnie blondyn trzymając mnie za głowę.
-To wszystko Twoja wina- powiedziałam
-O czym Ty mówisz Michelle?- zapytał Marco
-To Suzy. To ona zepchnęła mnie z tych schodów.
-Jesteś pewna?
-Nie wierzysz mi? Myślisz, że sama się do tego dopuściłam?
-Nie, oczywiście, że nie. Michelle nic złego nie zrobiłaś. To był wypadek.
-Przez ten wypadek zginął mały człowiek.
-Nie płacz, proszę. Teraz w niczym to nie pomoże. Porozmawiam sobie z Suzy. Powinnaś się zdrzemnąć.
Rzeczywiście powinnam, lecz nie byłam w stanie. Lekarz przyniósł mi jakieś silne leki by mi to umozliwic. Usnęłam w końcu i spałam do rana.
**********************************************
Hej Kochane:)
Troszkę tragedii tu wplotłam.
Mam nadzieję, że nie zabijecie mnie za to.
Pozdrawiam
Monika:*